اثر بخشی آموزش مبتنی بر هوش های چندگانه گاردنر بر عملکرد تحصیلی کودکان نارساخوان

هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر هوش های چندگانه بر عملکرد تحصیلی خواندن دانش آموزان نارساخوان پایه سوم ابتدایی شهر اصفهان بود. پژوهش به روش آزمایشی، با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل اجرا شد. جامعه آماری در این پژوهش کلیه دانش آموزان دختر و پسر پایه سوم ابتدایی نارساخوان بودند که در سال تحصیلی 90-89 در مدارس عادی شش گانه شهر اصفهان مشغول به تحصیل بودند، تعداد نمونه های این پژوهش 48 نفر از دانش آموزان ناتوان یادگیری در زمینه خواندن بودند که شیوه انتخاب آنها به این صورت بود که ابتدا به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای از بین نواحی شش گانه اداره آموزش و پرورش اصفهان، دو ناحیه انتخاب، و با گمارش تصادفی 24 نفر در گروه کنترل و24 نفر در گروه آزمایش قرار داده شدند. سپس گروه های آزمایشی در طی 6 جلسه تحت آموزش مبتنی بر هوش های چندگانه به صورت گروههای کوچک قرار گرفتند، در حالی که گروه گواه هیچ گونه مداخله ای را دریافت نکردند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، علاوه بر تشخیص معلم، آزمون خواندن اکوال، آزمون هوش های چندگانه گاردنر، و آزمون هوش کتل بود که آزمون خواندن اکوال در مراحل پیش آزمون و پس آزمون مورد استفاده قرار گرفت. یافته های بدست آمده از روش آماری تحلیل کوواریانس نشان داد که بین میانگین نمرات پس آزمون خواندن گروه آزمایش و گواه، تفاوت معناداری وجود دارد. تفاوت بین میانگین های تعدیل شده پس آزمون ( آزمون خواندن) در نمرات خواندن در گروه آزمایش معنادار بود (001/0>p). در مجموع یافته های پژوهش حاکی از آن است که روش آموزش مبتنی بر هوش های چندگانه گاردنر در بهبود مهارت خواندن دانش آموزان نارساخوان موثر است.